Sarı Sayfaların Boşluğunda Dosta Ayrılmı ...

Korkuların ortasında devasal yaratıkların cismi ruhanide bıraktıkları izlerin yokluğunda ortaya çıkan,
Seni hiç bırakmayacak, sımsıkı saracak olan,
Korumasına ihtiyaç duyduğun dost ne kadar uzak?
Ne kadar yakın?
Ne kadar hissediyorsun onu?
Ne kadar korkuyorsun?

Ama hep farkındasın,
Ne kadarların fazlalığına inat son limanın sükûn bulmuş varlığı,
Korkularının bitişi…
Varlığının sebebi belki,
Belki kim bilir…
Yorgun gecelerin ardından kulakta varlığını hissettiren bir melodi.
Eşsiz tını!
Yalnız değilmişim hissinin göstergesi.

Bir peri!
Yokluğun siyahında ortaya çıkan…
Gözün alabildiğince sonsuz bir ruh dinginliği…
Her şeyi unutturan bembeyaz bir siyahlık…
Kötü olan tümleri saklayan siyah bir beyaz…
Karmaşa içinde var olmuş doğrular bütünü,
Dost!

Seni seviyorumun anlam bulduğu tek yer…
Kelimelerin kifayetsizlik ölçüsü…
Kendilerinden utanmalarının sebebi…
Dudaktan çıkan sözlerin yetersizliği…
Sınırın olmadığı tek yer.
Dost!

Yaşayacak gücünün kalmadığını hissettiğin anlarda,
Karmaşaların ortasında bir sıcak el…
Hırçın dalgaların sonrası yorgun bir omuz sıcaklığı…
Sorgulamadan, sorgulanmadan sıcacık bir hissediş sadeliği…
Dost!

Yetersiz kalan her şey,
Sen dostum bana anlam kazandıran senlerin bütünü
Dost!