Sarı Kadın Şiiri - Özgür Aras 2

SARI KADIN

Yaşlılığının stresi çökmüş üzerine
Yok olmanın korkusu sesinde iken
Sarı kadın demiştik,
Bahçesinden armut çalarken.
Armut ağaçlarının gölgesinde,
Elinde bastonu,
Geçmişi kovalıyordu bizler kaçarken.
Ödünç çalmıştık halbuki,
Hem armudu, hem ağacının gölgesindeki geçmişi.
Sebepsiz kızgınlık duyarken dünyaya,
Yaşlı elleri ayaklarıyla
Kızdığı yaşama karşı dimdik ayakta.
O sevimli ihtiyar,
Sarı kadın.
Benim hala çocukluğumda.

Ekim 2000