Sarı Civcivi Bisiklet Çiğnedi

Karanlık odanın ranza dibine saklandım
balgamlı öksürükler işitiyordum
kocaman ayaklılardan
cinlerim korudu beni
soğuk zeminin neminde
kadınların feryadı cehennem sesiydi
bebeklerin ağlayışını kim durduracak
meme uçları kurumuş
annelerin teni hüzün kokarken

silahların kabzası oldukça sıcak
çürümüş soğanlar kilerde kokuyor
bir kabustan uyanıp diğerine sıçrarken
uyanmak için damdan mı düşmeli
sarı civcivi bisiklet çiğnedi
çok uzaklarda hüzün yorganına büründüm
naaşa serilmiş ölü gibi göründüm

gözlerimi yummuş da olsam
kulaklarımı tıkamış da
görüyordum mavi denizi
işittiğim seslerin tizi
dümdüz ovalar balçık çölüdür
su birikintileri gözyaşı gölüdür

sonsuzluğun borusuna sıkışıp kaldım
sürünüyorum ışığa doğru
yaklaştım, dedikçe nevrim kararıyor
umut hülyası nefesimi yoruyor
her hatıra beni bir başka ben kılıyor
bu adam nasıl o çocuk oluveriyor
aklım almıyor