Sarhoş İntiharı Şiiri - Rıza Çelik

Ama onun bir kadeh tutuşu vardı,
Dudak payıma -di'li geçmiş zamanlı cümleler düşerdi, gelecek günlerin bugünlerine.

O beyazını çok severdi rakının.
Ben onda olan tüm beyazların tutkulusuydum.

Dibini görünce şişenin tazelerdi rujunu.
O gün anladım, anlamadığımdan anlatmaya yorulan dudaklarının kurumuşluğunu gizlemek için ruj kullandığını kadının.

Çok geç.
Ben içmeyi bilmiyordum.
Fazla sarhoştum ve onu öpemeyecektim.

Dudaklarıma bir ruj sürdüm .
Kullanmayı bilmediğim birşeyi gizlemeliydim kendimden.

Uyandığımda bir 70'lik ile yıkadım hüznümü.
Bir sigara yaktım, dün gece için özür diledim; içeri girdiği kapıdan, oturduğu sandalyeden, tuttuğu bardaktan, içtiği sudan, öptüğü rakıdan.

Aynaya baktım ; sana ağlanmaz bile dedim.

Yataktan yere intihar girişiminde bulunarak atladım.
Hayallerimin kırıldıkça keskinleşen uçlarına batarak ayaklarım
Can verdim; anlamlarını anlamlaştıramamış ben kaybından.