Sarhoş... Şiiri - Bülent Nizam

SARHOŞ...

"Kendisiyle konuşuyor.
Çooook sarhoş zavallı !
Yüzündeki ifadeye bakıldığında
Çektiği acıların yansıması saklı"
Karşı masadan birileri
Bana bakarak konuşuyor Duyuyorum...
Sigaramın dumanının arkasına sakladım
Yüzümün yorgunluğunu...

Yoruldum yoruldum...
Sanki;
Hüzünlü bir arabesk gibiyim
Bilinçaltımda bir öfke sarayı var
Ordayım
Düşünüyorum
Ucuza harcamışım geçmişimi...

Garip ve tehlikeli duygular enjekte edilmiş geçmişime
Nankör olamıyorum
Hayatın verdiklerini alıyorum .

Belki de...
Taktığım yalnızlık maskesi
İyi geliyor bana:
İçimde yığınla sevda mezarlığı...

Nasılsa şehir sarhoş
Ben de sarhoşum en az şehir kadar!

Anlattım yalnızlığımı kendime
Zıkkımla dertleşerek
Zıkkım içip sarhoş masada
Sarhoş adam / sarhoştur...
Kendi yalnızlığında!

Bir gün yolda benim sarhoşluğumu görürsen
Sakın serseri deme bana
O alaycı bakışlarınla...

Nasıl tanıdıysan öyle sev beni!
Ve öyle kalsın
Mağrur duruşum
Aklında!

Zaten bu yürekten
Tek acı , tek bir cenaze çıktı
Hala kendine gelemeyen
Sarhoş bir adam var karşında !

Adı konulmamış bir sevdaydı
Ölüyor...
Yarınlardan bi haber
Bu sarhoş adam!

Anladım ki hayat pamuk ipliğine baglıymış
Ne varmak istediğin yere
Ne de vardığın yere bağlıyor seni!

Yine de o güzel gözlerinin
Feri hiç silinmesin
Bana sevdayla bakmasa da
Hala o gözlere sevdalıydım ben...
Hani derler ya:
Bütün kadınlar güzeldir!
Yalan!
Benim yaşlanmak istediğim
Tek güzel kadın sensin!

"Bırak kendisiyle konuşuyor
Bu sarhoş adam"

Dur...
Sigaramdan bir duman çekeyim
Belki bir çivi daha çakarız tabuta!
Yok!
Aslında sigaramın dumanının
Arkasına saklıyorum gözyaşlarımı
Bu şehir mi sarhoş
Yoksa
Ben mi sarhoşum hala?

Gökyüzü de çok karardı
Benim gibi...
Yoksa bana mı öyle geliyor ne?
Yoksa ölüm denilen böyle bir şey mi?
Kararıyor ya her yer
Ondan öyle söyledim.
Şu an rahmetli Zeki Müren'den çalıyor :
"Ben seni unutmak için sevmedim"

Başım düşüyor zehir zıkkım masaya...

YAZAN
BÜLENT NİZAM