İçime kusturdunuz baharı.
Papatyasız bir Sipil gönül dağı.
Derman diye döktüğüm yüreğe.
Geçmemişti daha, sarhoş acısı bedende.
Dolu görüp te içi boş yüreğe.
Denizin sahile değil de, içime vurduğu yer işte.
Sabır diye el çektiğim ince yerime.
Daha fazlası olacak bir tufan gününe.
Az kaldığı az günün içine.
Beden sarhoş, acısı yürekte.
Sabır diye el çektiğim ince yerime.
Sancı, gün günün içinde.
Senden koparılan ince teli gönüle.
Çıplak ayaklarımla çıktığım Sipil gönül tepesine.
İçimdeki dert beden kendi sarhoş.
Ben bende el çektiğim geleceğe,
Sorgusuz bir ömüre,
Süresi kısa, kendimi katlettiğim güne.
Deniz vurgunu sarhoş bedene.
Sipil gönül tepesi ne ki?
Acısı kalmış, sendeki mutlu günün içinde.
Güneşten bile kıskadığım beyaz tenine,
Ölmem dediğim eski var ettiğim yüreğe,
Kusurları hep içimde kutlanmış.
Olmuş beden sarhoş.
Yürek kimden avare?
Sebebin bittiği güne,
Ben bende el çektiğim geleceğe,
Sorgusuz bir ömüre,
Süresi kısa, kendimi katlettiğim güne.
Hak ettiğim bu belkide....
Kayıt Tarihi : 5.10.2020 23:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!