Sararıp Soluverdi Şiiri - Salih Yıldız

Yeşilin her tonunu, barındıran tabiat;
Hazan mevsimi ile sararıp soluverdi.
Bütün mahlûkat için hük-molan tebeddülat;
Bu yılda geldi vakit, toprağa doluverdi.
Yeşilin her tonunu, barındıran tabiat!
Sonsuzluk âlemine, yöneldi açtı kanat…

Verilen vazifeyi, hiç itirazsız yaptı;
Var idi ama şimdi, yok gibi oluverdi.
Vaki olan eceli, geldi sualsiz çarptı;
Kendisini çamurun, içinde buluverdi.
Verilen vazifeyi, hiç itirazsız yaptı;
Çünkü muti bir eşik, emre amade baptı…

Zümrüt gibi bağ idi, bahçe idi bir zaman;
Bir güneş, birde yağmur, saçını yoluverdi.
Biraz rüzgâr fırtına, kurudu oldu saman;
Gayet güzel rüyayı, bir sistem bölüverdi.
Zümrüt gibi bağ idi, bahçe idi bir zaman;
Şimdi kara kuru dal, tokat’ı yedi yaman…

Birazcık dinlenecek, demlenecek birazcık;
Tekrar dirilmek üz-re, birazcık ölüverdi.
Duyar seneye, bahar! Duyar tatlı avazcık;
Bakarsın bu yıl gibi, o yılda gülüverdi.
Birazcık dinlenecek, demlenecek birazcık;
İlk önce badem, erik, belki olur kirazcık…