Sararıp Solmalar Şiiri - Demlenmiş Şiirl ...

Bir mevsimlik değildir,
hiç bir yaprak dökümü.
İlk baharında doğup, yaza ermeden...
Sonbaharında sararıp,
kışa varmadan dökülmez.

Düşüş toprağa değil, çınarına zulümdür.
Rüzgar değildir seni koparan
Tutunduğun dal bırakır elini.

Göz göze gelmeyen günlerle başlar.
Tebessümler eksilir, bakışlar unutulur.
Ve sen, güneşsiz kalan bir yaprak gibi
içten içe solarsın.
Aydınlık değil, gölgeler büyür arada.

Sözler susar, dokunuşlar çekilir.
Bir zamanlar akan nehir,
şimdi kurumuş bir sessizliktir.
Ve susuzluk, sevdanın damalarını çatlatır.

Hatırlanmazsın artık.
Ne bir “Nasılsın?” gelir,
ne bir “Özledim.”
Ve o eksiklik,
bir sevdanın sararmış yüzüdür.
Sen hâlâ tutunursun,
ama yüreğin bükülmüştür.

Ve sonunda, yeşilliğinin ortasında
zamansız bir terk yaşanır.
Ne bir kavga, ne bir veda.
Sadece eksilirsin, yavaşça, sessizce
bir yaprak gibi,
bir zamanlar açtığın yerden düşersin.

04/10/2025
23:13 #wahran
@demlenmisSiirler
(611)