Şarap Kadar Kırmızı Şiiri - Ali Rıza Seçik

bir evi olmalı insanın
gösterişsiz, sade
kulübe de olsa olur hani
ama deniz olmalı önünde
sırtını ormana vermeli
salkımsöğüdü
çınarı
köknarı olmalı bir de
bir de meyve ağaçları

ortalığı velveleye verip
gelip taş atmalı onlara çocuklar
akan burunları yalın ayaklarıyla...
"ulan namussuzlar(!)" deyip
çıkıp kovalamalı onları
taş alır gibi yapıp yerden
boşa sallamalı kolunu
kaçan çocuklar
dönüp nanik yapmalı insana
sonra çağırmalı onları yanına
okşayıp saçlarını
şekerle kahkahalarına katılmalı

kedisi olmalı bir de
bir de köpeği
havlayıp ara sıra
yalnızlığına dost olmalı
bir de tavukları
bir de bostanı

sabah sporunda sonra
denize atlamalı bir on dakika
sonra gidip çay koymalı
kahvaltı açmalı veranda daki
derme çatma masaya
tavuk hanımlara uğramalı
iki yumurta için
önce izinleri alınmalı tabi!

yandaki bostana dönüp
dalından domates, salatalık
ve elbette biber koparmalı
ama hayat kadarı acı olmalı!
yendiğinde
alnından şakaklarına ter atmalı

akşam üzeri takımları alıp balığa çıkmalı
salıp denize oltayı
ucunda kıpırtısız beklemeli saatlerce
dalıp gitmeli taaa öteki kıtaya
yeni yüzler
yeni yaşamlar görmeli
"merhaba" diyip
ağız tadıyla çay ya da
kahve yudumlamalı...
yudumlamalı ki,
yaşamın kendinden ibaret
olmadığını öğrenmeli
zamanı gelince
balıkla birlikte geri dönmeli
ya da gelmediyse balık
şansına küsüp
dolapta ne varsa onla yetinmeli

karardığında hava ateş yakmalı
ve takılmalı süzülen aleviyle gökyüzüne
sonra...
sonra dostları gelmeli insanın
bir şişe şarap açmalı
belki bir şişe daha
belki bir daha...
beyaz et beyaz şarap
uyumuna bakmadan
kan kırmızı içmeli
dalıp sohbetine şarabın
sökercesine şafağı
söküp almalı gökten yıldızları
çocuklara armağan etmeli