Saplanmış Kalmışım Şiiri - Cüneyt Beyköylü

Kurtulamam;
İlelebet yalnızlık girdabının ortasındayım,
Hesapsız susmalara bedhahça haykırışlardayım,
Gecelerin karanlığa karışan noktasında,
Umutsuzca dualar edip yalvarmaktayım…
Bilemem;
Her seherde yar ile uyandığımda,
İçemediğim çay yerine bir sevgilinin sıcaklığında,
Hayatta artık bardağın dolu tarafına baktığım zamanlarda,
Kim bilir belki de buluveririm kendimi bir gönül limanında…
Sıyrılamam;
Kurutulmuş o eski sevda bataklıklarından,
Hiç çeker mi elini insan kendine yardım eli uzatandan,
Çırpınır durur gereksizce şu masum yüreğim,
Ama inat eder kalbim; elimi kolumu bağlar,
Unutamadığım yârin adını her anışımda,
Kurşun misali yüreğimi dağlar…