Hangi renk benimdir bilmiyorum
Şudur benim rengim diyemiyorum
Yaşamın bütün renkleri kayıpta şimdi
Mevsimler değişse de umutlar değişmedi
Bir serzeniş alıp başını gitti
Günler, haftalar, aylar, yıllar böyle geçti
Ama insana dair umutlar hiç bitmedi
Yağmurun değdiği yerler başka renkte
Kıraç topraklara inat farklı ahenkte
Yer altındaki değerler fışkırmış göğe
Resimler çizdiriyor yer üstüne
Kalemin gözü kör, kulağı sağır şiire
Şiirler ağlıyor hep, hüzün diye
Gördün mü, güneşe kara çalmışlar
Ayı güpegündüz, kıskıvrak yakalamışlar
Sen özgürlüğün timsalisin
Sende aşkların demişler
Tutuklular şimdi, sözü bana vermişler
Ben keskin kılıç, körlenmişim yok bileği taşım
Eğildi gözüm, suratım, çatıldı kaşım
Dilimde pelesenkler savrulup duruyor
Nice sözler ortada, sağa sola yalpalıyor
Gözlerin rengi mi yok,
Yoksa doğanın rengimi bilmiyorum
Renk cümbüşünde renksizliği biliyorum
Dilime çivi bağladım kıvrılmasın diye
Ne çok güçlüymüş meğer kıvırdı çiviyi, nasıl deme
Kendimi bilmiyorum ama gerçekten kelimelerim geveze
Bakalım, gözlerim değecek hangi renge
Duygularım coşacak hangi renkte
Belki renksizlik renk olup, değecek gözüme
Belki gözüm değecek renksizlikte, bütün renklere
31.12.2009 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 31.12.2009 00:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
...
Renklerde alaca oldu
İnsanlar gibi
...
Dilşade Güngör
Güzel paylaşım için, sizi ve kaleminizi kutluyorum. Tam Puan. Saygı ve sevgi ile kalın.
Hikmet Yurdaer
TÜM YORUMLAR (11)