Sanrılarım var ama sen yoksun

Göğe bakıyorum sen dolunca hatrım gecenin yakamozunda,
Aynı mavide kaybolmak itiyatım oldu,
İçimde bir çocuk var dizleri hatıralardan hallice,
Çocuk ya işte aklına düşüyorsun her gece,
Mevsimler saklı gözlerinden yoksun,
Sanrılarım var ama sen yoksun.

Sana yazdım şiirimi evet,
Hissetmez misin hiç?
Tenine dokunan yağmurlarda hep ben varım.
Ve bilhassa kafiyelerim kadar nefeslerim de yarım,
Sen benim hep çocuk kalan yanım,
Gözlerine yuvalanıp, hiç büyümek istemiyorum ben.