Sanmayın Şiiri - Mahmut Hasgül

Beşiğinde tekmelenen bebektim
Talih bana her an güldü sanmayın
Saadeti dipsiz kuyudan çektim
Altın tepsilerde geldi sanmayın
*
Kendim kestim kendi göbek bağımı
Kendim kurdum ipten salıncağımı
Çamurdan yaptım ilk oyuncağımı
Baba parasıyla aldı sanmayın
*
Daha on ikimde başladı gurbet
Bin bir kavga gördüm, bin bir ihanet
Bir kalbin Fatih’i olduysam şayet
Surları mihnetsiz deldi sanmayın
*
Ben de çok yanıldım, çok söze kandım
Diyetler ödedim, dertten usandım
Bin sınav vererek dostlar kazandım
Her şey şans eseri oldu sanmayın
*
Sahte cennetlerden göçtüysem eğer
Dünyevi hazlardan geçtiysem eğer
Bugün sessizliği seçtiysem eğer
Eceli gelmeden öldü sanmayın
*
Evet, çocuk yüzüm erken kırıştı
Evet, saçlarıma kırağı düştü
Evet, gülşenime hazan üşüştü
Hâlâ Hasgül’üm ben, soldu sanmayın