şıpıl şıpıl füzeler akarken üzerimize
gecemi aydınlatan yıldız değil
ay hiç değil küskünüm kendisine
fjm kaplı mermiler olduğunda
ve yeşil üniformama kırmızı bir boya vurulduğunda
bacaklarım onca kilometre sonra kasıldığında
avtomat mı ecelimin sahibi yoksa yine nefes mi daimi
kalın kara botlarımın arasına
bastığın o güzel topraklar gelince
hayat gözünün önünden geçer ya ölümden önce
hangi sahne belirirdi aklında, düşünsene
gözlerime hayattan yalnız bir perde gelecek
tüm hayatımı anlatmaya, bir an yetecek
inşallah
önümüz ağustosu intibak
bir kaç yıla suriye, ırak
şanlı üniforma bir çok kızdan güzel
bu yuva, kutsal yuva
bu yuva asker ocağa
Kayıt Tarihi : 7.5.2025 12:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bak Lou, ben bir filozofum: Geceleri Tanrı`nın cesedini düşünerek uyusam da sabahları, çayımı birlikte içeceğim bir çift göz ararım. Şimdi sen söyle: Bu kadar absürt bir evrende, birlikte saçmalamak varken neden ayrı ayrı delirelim?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!