Savruluyorsun çelimsiz rüzgarlarda
Sanki hiç yokmuş gibi
Sonbaharın ortasında yürüyorum
Mazi aklımda mı? Gönlümde mi? Gözümde mi?
Görüyorum ama bilemiyorum,
Ve dahi bulamıyorum,
Sanki hiç yokmuş gibi.
Şiirlerin arasında arıyorum seni
Bir güz yaprağında
Solmuş savrulmuş
Kızıl bir ekim akşamında
Gözyaşları üşütmezdi oysa
Peki niye üşüyorum?
Neden şimdi bir şey diyemiyor dilim?
Niye ey sevgilim?
Neden?
Hiç yokmuş gibi…
Ah yalanmış yıllar, yaşananlar
Şimdi bütün zamanları ve içindekileri
Affediyorum
Yürüyüşünde hayatın yolculuğunda
Kimse yokmuş gibi masivada
Sanki bir hüzzam şarkı dinliyorum
Nerelerden kopup geliyor bu ses?
Ta içimizde kırılmış bir cam sanki,
Dinliyorum ama duyamıyorum,
Belirgin bir gerçeklik bu;
Sanki hiç yokmuş gibi…
Kayıt Tarihi : 14.10.2025 10:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!