Sanık Şiiri - Mehmetcemre Çetin

büküp anılarımı yarı belinden
körkütük pişmanlıklarımı veriyorum ellerine
ne akşamların yalnızlığını anımsıyorum şimdi
ne yarı buruk sevdaların zulümlerini

anlıyorum buydum ben
ümitsiz sevdaların peşinde geçen ömrümü
kan damıtan güller bahçesinde
bir halk mahkemesi önüne seriyordum
o ki hayal meyal hatırladığım gözlerindi
leylakları zambakları soldururdum
adına söylenmiş şarkıların peşi sıra
isyan sokaklarında koşar dururdum

işte şimdi okyanusların ulaşamadığı
bir gel-git yaşıyorum gönlümde
geceyi yükleniyorum omuzlarıma
bir sevda kadar ağır ve nemli
tevbelerim yıldızlaşıyor
gözyaşlarımı silmekten aciz parmaklarım

bu gece seni son kez yaşıyorum
bir bir geçiyorsun usumdan
bir bebek kadar günahsız
ölüm kadar sorumsuzsun
bakışların hep günah daveti

biliyorum birazdan yaşayacaksın umutsuzluğu
ki bu sigarayı da son kez içiyorum
seni sana günahlarına bırakıp
beni kimselerin bilmediği yerlere gidiyorum