Sanatsın Şiiri - Emre Yeşil

Gök kubbe kadar yüce ,
Okyanusların keşfedilmemiş ücraları…
Yerin yedi kat altındayım.
Neye yarar çırpınışlarım?

*

Sahraya çise,
Açtırır mı çiçek kaktüslere?
Yaşanır kılar mı
cehennem sıcağı kurak toprakları?
Sahi, aynı mıdır çöl
ile okyanusun kumları?

*

Gözlerin en güzel sanattı.
Zanaatkar’ına aşık olmamın
başlıca sebebiydi.
Öyle güzeldi ki yüz hatların,
her bakışım da etrafını
çevreliyordum gözlerimle.

*

Sayısız can yanığı şimdi ,
Biraz keder, biraz hüzün.
İyileşmiyor yaralar,
dikiş tutmazmış meğer,
bıraktığın bu saklı düşler.

*

Gitmekle gitmiş olur mu insan?
Kalsaydın benim olurmuydun? İnsann!
Çakıl taşlarını tekmelemekten
paramparça oldu ayakkabılarım.
Sensiz, kıyamet sonrasından farksız.
Bir o kadar da ıssız bu sokaklar.

*

Gelme!
Yenilmem sana bir daha.
Sevme!
İnananam nazik bakışlarına.
Gülümse!
İzlerim tavanımda...
Ölme!
Ölürüm ben de ardın sıra...