Sana Yıldızları Ödediğimden Parlıyorlar

SANA YILDIZLARI ÖDEDİĞİMDEN PARLIYORLAR

Geceyi satın aldım bir parça sessizlikle,
Ay’ı ikna ettim — adını fısıldasın diye rüzgâra.
Bir yalnızlık karşılığı
Gökyüzünü aldım üstüme…
Sana yıldızları ödediğimden
Parlıyorlar bu kadar…

Ben böyle severim işte,
Göğe bile borçlanırım adına.
Bir bakışına ömrü yatırır,
Bir gülüşüne yıllar silerim gözlerimden.
Bilmeden dokunduğun her yer
Bende iz,
Bende yangın.

Sana şiirleri değil,
Sessizlikleri anlattım.
Çünkü kelimeler seni
Hep eksik bırakıyor.

Geceleri sustum en çok.
O sustuklarımda sen vardın.
Bir yıldız kayarken belki,
Bir dilek tuttum –
Sen duymadın…

Ben yıldızlara seni anlattım
Ve onlar seninle aydınlandı.
Yoksa karanlık bir göğün
Nesi parlayabilir ki bu kadar?

Bir Tek Sen Bilmezdin

Oysa herkes bilirdi içimdeki yangını,
Bir tek sen bilmezdin.
Bir tek sen,
Ateşin merkezindeyken
Üşüdüğümü…

Ben sana dokunamadım,
Ama evreni seninle tamamladım.
Her yıldız bir hatıranı taşıyor şimdi,
Her gece bir hatırlayış.

Parlayan ne varsa gökyüzünde,
Bil ki ödemesini ben yaptım.
Ve yine de
Yalnız kaldım…
En çok da seninle…

Şiir Hamit Atay Kalbinizin Sesi
18.07.1983