Bu gece sana yandım belalım...
ela gözlerine yandım,
yandım yandımda yine acına kandım.
Buz gibi hava...
dizlerim tutmuyorki sana geleyim.
Sen bu kadar yakınımda iken,
uzak olacağını nerden bileyim.
Bu gece sana yandım belalım,
ela gözlerine yandım,
hasretini yorgan yapıp,
buz kesmiş bedenime sardım,
doymadım doymadım,
yine hasretinden yandım be belalım.
Hadi tut elimi demeyecekmisin,
kıyamam ağlamana diyerek,
göz yaşlarımı silmeyecekmisin,
ben giderken ardımdan ağlayıp,
benide götür demeyecekmisin.
Bu gece sana yandım belalım...
istanbul gibi hırçın bakan ela gözlere yandım.
Bir yabancı yare kandım,
pişmanlığım ayaklarımda prangamdır,
gidemem senden uzağa,
bana ayrılığı yaşatma,
ben birtek senin üzülmene yandım.
Yemin olsunki bir daha gitmem,
bir başka şeytan bakışlara gönlümü vermem,
biliyorumki yanlış yaptım,
ama ben bir sana yandım be belalım.
Bir sana birde istanbul kokan ela gözlerine yandım.
Kayıt Tarihi : 3.1.2015 23:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!