Sana Söylenecek Ne Varsa Şiiri - Köksal ...

Gözlerinle başlar her sabah bende,
henüz açılmamış perdelerde sen varsın…
bir fincan kahvenin buğusunda,
ısınamamış ellerimin arasında,
Her şeyi bırakıp gelsen diyorum,
kaldığımız yerden değil,
hiç başlamamış bir cümleden yürürüz belki.
Çünkü bazı aşklar,
başlamamış bir hikâyede ömür boyu yaşar.

Sen yokken bile seninle dolu odam,
duvarlarda sesin asılı,
gecelerin tam ortasında
adını anmak, dua etmek gibi bir şey artık.
Sakince, içimden,
ama hep umutla.
Çünkü aşk, bazen sadece beklemeyi de sever.

Ben seni sevmeyi öğrendim,
tutunmadan, sahip olmadan,
ama hep yanında hissederek.
Gözlerinle konuşmadan anlaşmayı,
yokluğunu bile anlamla taşımayı öğrendim.
Ve öğrendim ki,
mesafe dediğin şey yalnızca yolların bahanesiymiş,
yürek bir kez çağırdı mı
kimse sus diyemezmiş…

Seninle yürüdüğüm hayaller var,
kimsenin bilmediği sokaklarda,
birlikte yazdığımız mektuplar
hiç postalanmamış ama içi sen kokan…
Biliyor musun sevgilim,
beni en çok sen susarken büyüttün.
Hiçbir şey söylemeden her şeyi anlatabildin.
Ve ben sustukça,
sana daha çok benzedim.

Şimdi söyle,
hangi yıldız yeter ki gözlerine,
hangi şiir anlatabilir ki gülüşünü?
Bensiz geçen her saniyeni kıskanıyorum,
çünkü ben hep o saniyelerde seni düşlüyorum.
Ve düşlerim kadar gerçeksin bana.
Bir gün,
belki bir sabah,
göz göze uyanırız…
sen “günaydın” dersin,
ben seni çok sevdiğimi bir kez daha anlarım.

Köksal ÇELİK