Sana Sessizce Yaklaştım Şiiri - Kara Çoc ...

Sana sessizce yaklaştım,
Bir dağın gölgesinden geçer gibi,
Bir çiçeğin duasına konar gibi...
Sen bilmeden,
Ben seni kalbime alırken,
Rüzgârdan bir tül geçiyordu alnımdan.

Gecen ürkekti senin,
Benim gecem sabırla örülmüştü.
“Düşerim” dedin ya hani…
Ben seni düşmeden tuttum da,
Belki de bu yüzden hissetmedin
Avuçlarımdaki seheri.

Gözlerin dua gibiydi,
Ben o duanın ortasında
Sessizce secdeye vardım.
Bir kelimenin ucunda titreyen seni,
Bir harfin hüznüyle üzerime giydim.

Şimdi hangi sokak ıslansa,
İçimdeki şehir
Senin adını anıyor.
Bir çocuk ağlasa,
Senin gözyaşın düşüyor
Avuçlarıma.

Ve ben diyorum ki:
“Allah’ım...
Ben onu tanımadan önce de seviyordum
Ama şimdi,
En çok ondan uzak kalmaktan korkuyorum.”

Bir dağ sustuğunda,
Bir kuş, sabahı uykusuz geçerken,
Bir anne, evladına dua ile sarıldığında
Sana benzeyen bir sevgiyle bakıyor dünya.

Sen uzaklaştığında değil,
Ben uzaklaştığımda anlıyorum
Yakınlığın neye benzediğini.
Ve şimdi kalbimi
En çok
Senin için susuyorum.