Sana Sarılınca Şiiri - Enbiya Taşpınar

Sana Sarılınca

Ben seni,
bir yangın gibi değil,
bir bahar sabahı gibi sevdim.
Sakin, usulca,
her nefeste biraz daha çoğalarak.

Gözlerine bakınca,
dünya susuyordu içimde.
Ne kalabalık kalıyordu,
ne keder…
Sadece sen,
sadece aşkın dokunuyordu ellerime.

Ben sana sarılınca,
bütün yollar kısalıyordu,
bütün saatler duruyordu.
Zaman bile
kıyamıyordu bizi ayırmaya.

Sen gülerken,
ben dünyayı yeniden kuruyordum içimde.
Çünkü aşk,
sadece kalpte değil,
hayatın ta kendisiydi seninle.

Ve ben,
adını her andığımda
bir çiçek gibi
bir çocuk gibi
yeniden doğuyordum sana.