Sana olan hasretim ( Düet )

Sana olan hislerim aşktan da öte
Sen ben gibi olmaya mecbur değilsin
Ben sen sen diye diye deli olsam bile
Üzülüp bir yudum sevgi vermeye mecbur değilsin kadın...

Ben senin sıcaklığında hissettim güneşi
Heralde yoktur senin sevginin bir eşi
Üfledin küllerime yeniden yaktın sönmüş ateşi
Ben senin yaktığın ateşde yanmaya mecburum adam...

Sen mahrem ziynetim korkup açamadığım
Nere gitsem sevdandan kaçamadığım
Canıma can suyusun içemediğim
Değil gönlünü selam bile vermeye mecbur değilsin kadın...

Hayat verdin nefesinle, canlandırdın hisleri
Gülüşünle aydınlattın gönle çökmüş sisleri
Ruh kırık beden yorgun barıştırdın küsleri
Seni Allah için sevmeye mecburum adam

Kıyamayıp, kendini mecbur hissetme sakın
Bir ayağım çukurda zaten ölüme yakın
Gönlünce sevilip sevmek senin de hakkın
Sensiz nefessiz kalıyorum, ama yaşatmaya mecbur değilsin kadın...

İster güldür ister öldür, bil ki bu can senin
Tepemden tırnağıma damar senin kan senin
Şair senin şiir senin, şöhret senin şan senin
Benim için dizdiğin her heceye layık olmaya mecburum adam...

Varlığın bana huzur veriyor ki öyle
Uzanıp dokunamasam da mutluyum böyle
Bir de senli hayallere kapılıp gitti mi şöyle
Çok görmek istesem de seni, gelmeye mecbur değilsin kadın...

Dökülen yüreğini okurken ölüyorum inan
Geç kalsan da, seni benim için doğurmuş anan
Sen yandıkça seven ben sevildikçe yanan,
İçim kan ağlasa da senin için gülmeye mecburum adam...

Aşka küskün gönlüm seni seçse de,
Gönülsüz sevmeye mecbur değilsin.
Bir aşk acısı ile ömrüm geçip gitse de,
Benim gönül yaramı sarmaya mecbur değilsin kadın...

Beni mağdur edersen, bitmeyen o aşk yüzünden,
Bir hata yapıp da düşersem bir gün gözünden,
Gözlerime bakarken Mihriban dökülürse sözünden,
Sevgine saygı duyup, duymazdan gelmeye mecburum adam...

Kalbe koyan Allah'tır, düşülmez ki sebepsiz aşka,
Kimse bilmez sonunu, Allah'tan başka,
Pişman olup sonradan demeyelim keşke
Tercih senin, beni sevmeye mecbur değilsin kadın...

Senin ateşine atacağım kendimi göz göre göre
Bir sevdim bir ayrıldım bilmem günde kaç kere,
Aramızdaki aşılamaz engellerin hepsini bile bile,
Senin sevdana tek bir zar atmaya mecburum adam...

Gün gelir huysuz bir bunak olursam,
Unutup her şeyi öperken ısıran olursam,
Ben kimim sen kimsin diye soran olursam,
Her şeye katlanıp bana bakmaya mecbur değilsin kadın...

Dilsiz bir gölgeyim, peşinden gelen,
Çaresiz bir sevda, içimde bekleyen.
Bilirim aşkın bedelini, kalpte ödenen,
O bedel için bile minnet etmeye mecbur değilsin kadın...

Seninle başladı, hayatımın en güzel şarkısı,
Ne kadar uzakta olsan, hep kulağımda yankısı.
Bu yolda yürüdüm, bir değil bin defa,
Seninle yoldaş olmaya mecburum adam...

Aşkın bir girdap, beni içine çeken,
Her defasında, kalbimi senden eken.
Bu sarmalda kaybolmayı göze aldım ben,
Yine de kurtarıcı olmaya mecbur değilsin kadın...

Benim için sen, bir nehir kenarı,
Sonsuzluğa akan bir aşkın pınarı.
Yolum sana çıkıyorsa, bil ki yürüyorum,
Seninle birlikte yürümeye mecburum adam...

Bir rüzgar esip de savurur sanma,
Bir kuş uçup da yuva kurar sanma.
Benim gönlüm o denli yaralıdır ki,
O yaraları sarmaya mecbur değilsin kadın...

Benim can yoldaşım, sen benim nefesim,
Sessizliğimdeki en güzel sesim.
Yürürken bu yolda yanımda değil misin,
Ben sensiz kalmaya mecbur değilim adam...

Düşüncelerim sana varmadan duramaz,
Bu kalbim senden gayrı birini aramaz.
Benim aşkım hiçbir zamana sığmaz,
Her şeyinle benim olmaya mecbur değilsin kadın...

Sessizce durup uzaktan izlesem seni,
İnan ki bu bile mutlu etmeye yeter beni.
Ne bir söz ne de bir öpücük istedim senden,
Sadece seni uzaktan sevmeye mecburum adam...

Düşünme sakın bu sevdanın bir sonu var mı diye,
Her kalp atışında, her nefeste sana olan bir bağ var.
Bu aşkın hikayesi, ne bu dünyada biter ne de öbüründe,
Çünkü seni daima hissetmeye mecburum kadın...

Sonsuza dek sürecek, bil ki bu sevda,
Adınla anılan bir destan, bir masal.
Kalbimden çıkan her söz, her mısra,
Seninle bir bütün olmaya mecburum adam...