Sana imzasız mektup yazmadım hiç
İsimsiz kartlar yollamadım
Ne isem o, ne düşündüysem
Neyi arzuladımsa ve neyi beklediysem…
İçinde sen olmayan hiçbir şey hayâl etmedim
Ve hayâl etmediğim hiçbir şeyi sana lâyık görmedim
Kafanı karıştırmak gibi bir meramım olmadı
Uzun uzun cümleler kurup seni zora sokmak istemedim
Düşünce iklimine sürükleyip kalbini oklamadım
Sadece sevdim.
Belki dudak büktün çoğu zaman
Belki anlamsız karşıladın
Belki anlamak için zorladın kendini
Tekrar tekrar
Belki de fırlatıp attın her şeyi
Düşünme gereği bile duymadın…
Niye duymadın diyemeyeceğim kadar
Çok mu üzerine geldim
Çok mu zorladım şansımı
Oluruna mı bıraksaydım diyorum bazen
Bazenler, nazende ne yaralar açtı bilmiyorum
Bilseydim de nasıl davranırdım onu da bilmiyorum
Ancak neyi anlatamadığımı hâlâ düşünüyorum.
Kaygısızlık kaygılarımı dindirir miydi
Şimdilerde daha mı iyi hissederdim kendimi
Senin olmadığın yerde çiçekler nasıl açar
Geceler nasıl aydınlanır
Sabahlar ufka nasıl düşer
Nereden bakarsan bak
Nasıl yorumlarsan yorumla
Üç nadide çiçek
Üçü de birbirinden evlâ
Göğümün tavanına erdin
Boynum vur, yüreğimi çıkar, gönlüm senin
Ahh canım, canânım, candaşım
Ölüme giden bu yolda/
Sen bana ben sana kurbanım!
29.12.2011 Eşim’e
Âdem SelçukKayıt Tarihi : 20.5.2013 09:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
29.12.2011 Eşim Serpil'e yazdım. 20.05.2013 tarihinde Aydın Mücadele Gazetesinde yayımlandı.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!