Bu gece vazgeçiyorum—
ama hüzünden değil,
nefretin bile fazlası artık.
Seninle yanmış her kelimeyi
küle çevirip içime bastım.
Adını anmak;
Alsancak garı'na devrildiler
Gece garın saati bela çiçeği
Hiçbir şeyin farkında değildiler
Kalleş bir titreme aldı erkeği
Elleri yırtılmıştı kelepçeliydiler
Çantasını karısı taşıyordu
Devamını Oku
Gece garın saati bela çiçeği
Hiçbir şeyin farkında değildiler
Kalleş bir titreme aldı erkeği
Elleri yırtılmıştı kelepçeliydiler
Çantasını karısı taşıyordu
Bir an o sanacaktım isim benzerliğinden. Yıllar evvel o bana, ben sana söz vermedim demişti. Bu sözünün ıstırabını güçlükle atlatabildim. Çünkü ben sandım ki... erkek adam insanlar bir kadın insanın gözlerine bakmışsa, kalbine almışsa onu, söz vermiş demektir sandım. Ve hiç bırakmazlar sandım. Koruyup kollamak, terk etmemek onların fıtrî görevidir sandım. Yine öyle sanıyorum maalesef. Aklıma o sözü geldi. Ama o değildir. Çünkü o bana onu en son gördüğümde umutlarımın filizlenmesi için dua etti.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta