Sana Geliyorum Yar Şiiri - Poyraz Can

Yüz yıl ömrüm olsa da ,
Yine az gelirdi senle yaşamak.
Düştüm yollarına yar sana geliyorum.
Açmıyorum sensiz evimin perdelerini.
Kırsın isterse, bütün dünya kemiklerimi.
Dertleri, kederleri yıkarak geliyorum.
Bütün gemileri yakarak geliyorum.
Sana geliyorum yar, sana..

Yüreğimin içi mahşer yeri.
Yak meşaleni, apansız gir içeri.
Hadi durma!! kır kapıları, aç kilitleri.
Bir POYRAZ misali es deli gönlüme.
Bak; devrildi her bakışında dağlar.

Geliyorum yar. Geliyorum.
Deli çoşkun taylar gibi geliyorum
Fırtınaları ardıma alıp geliyorum.
Sana geliyorum yar, sana..

Zümrüdüanka misali küllerimden doğup geliyorum.
İLK gördüğüm yerden kalkıp geliyorum.
Gözlerinde kaybolup, ruhumu asarak,
Kızıl şafakları yerinden sökerek,
Engin denizleri aşarak geliyorum.
Sevdanın ateşiyle geliyorum.
Sana geliyorum yar, sana..

En mahrem duygularımın, sahibi olan sen.
Yaşamadan gözlerinde ölen ben.
Çehremde değişen hüznüm sen.
Karanfil bahçesinde, koşan ben.
Şimdi bıraktım intizarımı.
Kanatlarımı açarak geliyorum.
Senle, Sonsuzluğa geliyorum.
Sana geliyorum yar, sana..

Ellerini avuçlarıma almaya geliyorum yar
Yedi cihana sığmayan sevdamla,
Kuşaklar ötesi, yazılmış destanlarla,
Gökyüzünde kaybolmuş bulutlarla,
İçimdeki ateşle,
gönlümdeki neşeyle geliyorum.
Gözlerine mahkum olmaya geliyorum.
Sana geliyorum yar, sana..
Sana geliyorum.