Sana Geldim Şiiri - Serkan Gök

Ben geldim.
Tüm samimiyetimle...
Tüm benliğimle...
Sarıldığımızda boşluk olan tarafımızı doldurmaya,
Kalbini kalbime katmaya geldim.
Özgürlüğün ve arzuların kanatlarında,
Ben sana geldim.

Seninle geçen zaman o kadar hızlıydı ki,
şimdi sensiz geçen her saniye ağır geliyor.

Zaman dediğin; kiminle, nasıl yaşandığına bağlı.
Yanlış kalpte yıllar geçse ne fayda,
doğru kalpte bir dakika bile ömre bedel geliyor.

Sesin susalı çok oldu,
ama ben hâlâ duyar gibiyim.
Varlığın yokluğa karıştı,
ama gözlerim seni aramaktan caymadı.

Bir eksiklik değil de, fazlalığını soluyorum,
Sen yoksun ama ben seninle doluyorum.
Sana söylemediğim ne çok şey birikti…
Mesela, en çok sabahları özlüyorum seni.

Uyanınca ilk sesini duymayı…
Gözlerinle günün aydınlanışını…
Sessizce konuşmalarımızı,
susarken bile anlaştığımız o anları.

Sevgi renk olsaydı tek renk olduğunu bana biri öğretti
içimdeki özlemi de bir mum gibi o eritti
Ne acele etti nede gecikti
Tamda bize yakışır gibiydi

içtiğim kahvenin rengi gibi o Ela gözlerine baktığımda,
Aldığım keyfi anlatamam sana.
Hadi şimdi sen söyle, seni bana verene nasıl şükretmeyim.
Uğruna nelerden vazgeçtiğim,
benim biricik sevdiğim.

Seni özlemek, nefes almak gibi oldu…
Farkına varmadan her an yaptığım eylem gibi oldu.

Fatih’in istanbul'u feth ettiği yaşta değil en doğru zamanda geldim.
Gökkuşağı şeridinden kayan bir çocuk umuduyla,
Ben sana geldim.

Zaman, hiçbir şeye aldırmadan akıp gider. Ne mutluluğa durur, ne acıya. Biz ona anlamlar yükleriz; “erken” deriz, “geç kaldım” deriz…
Ama aslında zaman ne bizi bekler, ne de biz ona yetişebiliriz.
O sadece gider.
Ve biz, onun içinde eksilir ya da büyürüz.

Uykusuz gecelerimin sultanına geldim.
Düşlerimdeki düş güzelime geldim.

En azından bendeki sana…
Bendeki sana geldim…

Belki de sen bir rüyaydın.
Belki de kendime geldim.