Sana Gel Diyordum Şiiri - Orhan Amak

Şakaklarıma kar yağarken
Sen ışıkları söndürüyordun
Ve uçsuz bucaksız
Bir maviyi özlüyordun
Kelimelerin kifayetsiz
Ve mısraların ümitsiz olduğu gecelerde
Sana "gel" diyordum
Ama sen gelmiyordun

Hasretin ateşi yanıyordu
Ben de o ateşte yanıyordum
Ve demleniyordum bir akşam
Sonra da seni özlüyordum
Derken aynaya bakıyordum
Bütün güllerimi solduruyordum
Ben sana "gel" diyordum
Ama sen gelmiyordun

Güller bir şarkı söylüyordu
Sen o şarkıda ağlıyordun
Kaldırımlara yağmur yağıyordu
Ben o yağmurla ıslanıyordum
Sonra da resmini elime alıp
Gizli gizli ağlıyordun
Ben sana "gel" diyordum
Ama sen gelmiyordun
Bir akşamüstü evimde oturup
Sana şiirler yazıyordum
Sonra da başımı yastığa koyup
Senin resmini öpüyordum
Herşeyi bir kenara bırakıp
Burdan gitmek istiyordum
Ben sana "dön" diyordum
Ama sen dönmüyordun

Baharın şarkıları çalınırken
Sen içimde kış oluyordun
Sonra da yapraklarım dökülüyordu
Sense hepsini topluyordun
Gidişinle kanayan bir kalbin
Yarasını bir türlü sarmıyordun
Ben sana "gel" diyordum
Ama sen gelmiyordun

Papatya fallarına bakıyordun
İstediğin çıkmayınca ağlıyordun
Martılar sahillerde uçarken
Aklıma sen geliyordun
Bekliyordum seni her akşam
Ve çılgınca seviyordum
Ben sana "gel" diyordum
Ama sen gelmiyordun

Seneler akıp giderken
Şiir içimde bitiyordu
Şarkılar halime ağlarken
Ben bir yanlızlık oluyordum
Dışarıda yağmur yağarken
Ben içerde üşüyordum
Ben sana "dön" diyordum
Ama sen dönmüyordun