Sana Doğru Şiiri - Fatma Temel

Gelecekteki halime seslenirken,
toprak kadar derin bir sessizlik çöker içime.
Adımlarımın arasına sıkışmış kum,
zamanın söyleyemediği sözleri fısıldar usulca.
Bir deniz sızar göğsümün en uzak noktasından;
sana kavuşamamış yanımı,
medcezir gibi geri çekip sonra yeniden doldurur,
hiç bitmeyen bir iç dalga bırakır ardında.
Güneş, adını anmadan bile
yüzümde titreşen ince bir iz bırakır;
bir alev gibi kıvrılır içimdeki gölge,
ateş olur, yarına varmadan,
beni yakmadan ısıtır.
Aşk, sustuğum her yerde büyüyen bir sızı;
tutku ise karanlığa eğilip
yolumu kendi ışığında kuran bir nefes,
hiçbir yere sığmayan bir çağrı taşır omuzlarımda.
Ve tüm bu çağrının ortasında,
bir su damlası gibi sakin ama inatçı
içimde dolaşan bir umut belirir;
sesimi, adımı, yönümü hiç sormadan
beni kendime doğru çeker.
Şimdi biliyorum,
hiçbir toprak ağırlığı,
hiçbir deniz tuzu,
hiçbir kum savruluşu,
hiçbir medcezir dönüşü
yolumu geri çevirmeyecek.
Çünkü ben,
suskunluğumun en derin yerinde
kendime doğru açılan kapıyı buldum
ve orada,
hiç kimsenin dokunamadığı bir geleceğe
tüm ateşimle,
sessizce
yürüyorum.