Sana değil, kadere kızıyorum
Sensizliği yük etti bana
Gözlerimi ayırdım geceden
Serildim düşlere, adını fısıldayan rüzgârlara...
Sana kızıyorum, kadere değil,
Beni sensizliğin o dar sokağına ittiğin için.
Adımlıyorum, gölgen yok, sokaklarım kırık...
Bir adım atsan,
Sokaklar suskunluğunu bozsa,
Aşk kokan cümlelerin,
Dolaşsa kalbimin tenha köşelerinde...
Kadere kızıyorum, sana değil,
Seni bensiz bir sabaha zincirlediği için.
Bir gün ansızın dönsem, kapında dursam,
Yüzyıl uyudum, desen, uyanır mısın?
Hayallerimi fısıldasam usulca,
Yüreğindeki o tenha odayı ısıtsam,
Belki…
Belkiler birikip taşar, kimbilir,
Bir sokak lambasının gölgesinde kayboluruz...
"U.B"
250520250043
Bir papatya falında çıkmıştı karşına adamın bir seviyor bir sevmiyordu...
Umut BektaşKayıt Tarihi : 26.5.2025 00:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!