Sana Cesaret Vermesin Çaresiz Kalışım

Sana Cesaret Vermesin Çaresiz Kalışım

Sana cesaret vermesin çaresiz kalışım,
Sanma ki boyun eğdim gidişine,
Bazen insan, gülümseyerek susar,
Çünkü bazı savaşlar sessizlikle kazanılır.

Bu sustuklarım,
Senin anlamayacağın kadar derin,
Benim içimde koca bir ülke yandı,
Sen sadece dumanı gördün.

Gözlerimi kaçırıyorsam eğer,
Bu utancımdan değil,
Bir zamanlar inandığım gözlerdi seninkiler,
Şimdi yabancı bir kıyı gibi bakıyorlar bana.

Sana cesaret vermesin,
Ellerimi boş bırakışım,
Ben tutmak istedim ama
Tutulacak bir el yoktu o anda.

Bir şiiri yarım bırakmak gibi,
Bir şarkıyı ortasında susturmak gibi…
Öylece kaldı bakışlarım;
Ne seni arıyor, ne de senden kaçıyor.

Ben seni kalbimde gömdüm
Ama mezar taşı dikmedim.
Adını anmadım, ağıt yakmadım,
Çünkü bazı kayıplar
Ancak içten içe ağlanır.

Sana cesaret vermesin,
Yürüyüp gidişim,
Kendi enkazımı omuzladım sessizce,
Senin ardında bıraktığın
Her parçayı ben topladım,
Senin bile fark etmediğin…

Bir gün bir şarkı duyarsan uzaktan,
Adını bilmediğin bir acıyla sızlarsa kalbin,
İşte o zaman anlarsın:
Ben değilim sana şarkılar yazan,
Ama her şarkıda
Benim sessizliğim çalar kulaklarında.
Şiir Hamit Atay,