Görmemiş tarih böyle bir eser,
Beşiktaş, adın dünyaya değer.
Bin dokuz yüz üç yılından beri,
Şampiyonsun sen, değişmez kader.
Beşiktaş’ım, Beşiktaş’ım sen çok yaşa,
Baharda açarken güller,
Takamadık bir tanem.
Gözlerin bakardı gözlerime,
Dalamadık bir tanem.
Bir tanem, nar tanem, gül tanem.
Yeşil çamların kar kaplamış beyazladığında,
Kuş bakışı seyrettiğimiz sıra sıra dağların
Hasrete son verecek toprak yollarından,
Bir çift ceylan gibi dalar giderdik uzaklara.
Bacaklarımız yürümezdi kardan kıştan,
Biz, ulu çınarın yapraklarıyız,
Yeşerip büyüyen, dal salan.
Gökyüzüne uzanır kollarımız,
Bulutlar gibi umutları sararız.
Bize Türk derler tarihte,
Tanyeri ağarmakta,
Ulusun bozkurtlar.
Varsın sökmesin şafak,
Ötelerden ses versin.
Bozkurtların sesine,
Buz rengi bir beyazlık taşıyorum yüreğimde,
Açan çiçek, öten kuş, karışmasın şiirlerime.
Yaşamak hayranlık yaratsa da herkese,
Buz rengi yaşıyorum ben yüreğimde.
Nedir bu anlaşılmaz eflatun bir yaşam,
Çanakkale, Türklüğe oldun abide,
Yediden yetmişe seferberliğe.
Analar seslendi Gazi Kemal’e,
Şafaklar sökerken erler siperde.
Mavzerler patladı, gözler hedefte,
Bir çınar yaprağının kopup toprağa düştüğü an,
Çınar ağacının ağladığını göremezsiniz.
Heybeti müsaade etmez ona,
O, hep onurlu ve vakurdur;
Kendisinin toprak olduğunu bilir.
Çocuk kar gibi ak, cennet gibi kokar,
Çocuk ufak; ama ailede çok yer tutar.
Kanatları olmasa da o bir melektir,
Çocuk, umutları yeşerten gelecektir.
Çocuk, paktır beyaz bir gelecek gibi,
Dört mevsim açan kırdaki çiçek gibi.
Önümde defter, elimde kalem,
Çocukluğumu hatırladım yazarken;
Neredesin şimdi çocukluğum?
Giymeye kıyamadığım pabuçlarım,
Beli ve paçaları lastikli tulumum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!