Sami Bağcı Şiirleri - Şair Sami Bağcı

Anlatılabilseydi her akla gelen
Gizemi kalmazdı yaşananların
Kimi şeyler olduğu gibi kalmalı
Aralamamalı perdesini esrarın.

Ve dedim ki
Tamam, iyi güzel diyorsun da, ne yapabilirim
Sen güneşle karıştırdın beni
Ben dibini zor aydınlatan fener gibiyim
Ne büyük birisiyim, ne de büyük bir davanın adamı
Beni taşımakta zorlanırken dizlerim

Tuhaf bir şey hayat
Hep kartpostallarla avunuyoruz
Bilmem kimin ne zaman verdiği fotojenik pozu
Durmadan beynimizde güncelliyoruz.
Oysa çoktan yıkılmış cami
Ayakta kalan mihrapla teselli buluyoruz.

Sevgili Ağustosböceği
Söyledin, oynadın
Durmadan çaldın sazı
Farkına bile varmadın
Bak nasıl kaçırdın yazı
Bestelerinden bir menü hazırla

Bir gün gelecek sevdiğim
Kar yağmış saçımın tellerine
Bir gün gelecek sevdiğim
Yüzümde derin çizgilerle
Bir gün gelecek
Yorgun bir beden kalacak gençliğimden geriye

Anladım ki insanı ayakta tutan
Yıkılmaya yüz tutmuş gönüllere payanda
Bir çocuk ağlasa, onu bağrına bastıran
Bir tutam şefkat, bir yudum sevgi aslında.
Feryadı figan...
Bir yürek tutuşsa dünyanın diğer ucunda

Biraz ebleh biraz şizofreni
Birlikte gören olmadı daha
Aklı bir günlük mesafeden takip eder kendini
Aynada bile hasretken yüzüne
Büyük adam oldum sanır ikindi vakti görünce gölgesini.

İt kılı, postal bağı
Anadolu’da böyle derler
Müzümsüz adamın işine.
Gözünü seveyim eskilerin
Her taşı bi güzel koymuş gediğine.

Hiç tanımamış kabul et beni
Unut gitsin.
Ya da bir rüya gördüm de
Aç gözlerini bitsin.

Sağanak yağmur gibi yağıyorsun üstüme
Tüm varlığım sırıl sıklam oldu seninle.
Yağan sen olunca
Düşmanım şimdi tüm şemsiyelere.