Sami Aslan Şiirleri - Şair Sami Aslan

Bir Avucumda Bilyelerim,

Diğer Avucumda İlk Sevmelerim,

Ilık bir heyecan ile

- Ancak ahmaklar intiharı seçer dedi.

O da:

-Ben intiharla sizin yalanlarınızdan gerçekliğe ulaşıyorum dedi.

İlk depremin acısı daha tazecikken ikincisiyle sarsıldı Van. Analar, babalar çocuklarını, çocuklar analarını, babalarını, kardeşlerini yitirdiler. Tüm bunların acısı yetmiyormuş gibi ardından soğukla yüzleştiler. Yaşamak için mücadele artık doğaya direnmekten geçiyordu. Ne bir çadır var ne de uzanan bir yardım eli. Devlet hem var hiç yok. Çırpınışlar nafile. Karın soğu dövüyor tertemiz yürekli çocukların bedenlerini. Çocuklar aç, çocuklar hasta. Üşümekteyken soğuk çadırlara bir ateş düştü. Isıtmadı bu ateş, yaktı, kül eyledi, savurdu küçücük bedenleri. Isıtmadı bu ateş bizleri, ısıtmadı Van’lı çocukları. 3 çocuğumuzu ısıtamadık ama yaktık. Ah! Van. Yeter mi sana bunca acı? Yeter mi sana bunca can? Yetmedi.
Aldı aramızdan Öznur’u. Soğuk, ishal, yetersiz beslenme. Altı yaşında bir çocuktu Öznur. Narin bedeni dayanamadı soğuğa ve açlığa. Mutlu ol çocuk gittiğin yerde hiç üşümeyeceksin. Devlet hem var ama hiç yok...

Bir sustu elveda,

Bir konuştu masumca.

Yıkıcıydı,

Özlemim,

Yarın

Ciğerlerimde Dolaşan

Bugün Yârimden Oldum,

Yanyanayken Ona ırak oldum...

Bugün nefesim kesildi,

Vakitsiz bir Eylül akşamında,
Vakitsiz esen bir deli rüzgâr,
Vakitsiz bir ayrılık sonrası,
Vakitsiz bir gidişe,
Vakitsiz bir yakarış,
Vakitsiz GİTME SEVDİĞİM! ..

Yapacak birşey

Yoktur

Yaşamdan

Sana geldiğimde

Kanadın kırılmış

Ağlamaktaydın.

(M) utluluğa yelken açmıştık

(U) mutlarımızın peşinden

(T) itrek