Güzel insanlar gördüm ; kanatları yok hatta iki büklüm.
Güzel insanlar işittim ; dertleri çok ama şükür konuşan.
Güzel insanlar tattım ; sofraları Halil İbrahim, oldukları yer de katran şeker.
Güzel insanlar hissettim ; elleri var ama daha çok kalbe dokunan.
Güzel insanlar kokladım ; varlıkları miski amber , yoklukları burnumu sızlatan.
Salınık yana ,mahlukata yakın elin.
Kaldır eşrefe elin ,
Koy bağrın da elin,
Atan yürek hatırlatır vuslat.
Saat ; akrep , yelkovan.
Hayat bir tiyatro sahnesi gibi
Sırası gelen sahneye çıkıyor,
İşi biten sahneden çekiliyor.
Tiyatroya dalıp rollerinizi çokta kötü belirlemeyin derim.
Mağlum sahne tek seferlik .
Tekrarı yok bazı şeylerin...
Kendimi aldattım,
Ruhum davacı,
Bedenim sürünüyor zindanda.
Işıklar içinde karanlık,
Papatyalar arasında karanfil,
Olsa olsa sarı bir çiçek,
Masmavi deniz;
Ortasında hayallerim,
Kıyısın da düşlerim ve
Dibine çökmüş umutlarım...
Yalnızım,
Dert hal almış ,
Belli eder kendini.
Dil lal kalmış,
Belli etmez kendini.
Korkarım söylemeye ,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!