Salıncak Şiiri - Bahar Eren

Çocukluğumun kusurlarıyla süslüydüler.
“İlk masum aşkımı bulduğum gibi,
kaybedişlerimin de şahidiydi onlar”
Hatıralarıma sürgün ederlerdi beni
O salıncakta tek başına,masum bir çocukken ben
Özgürlüğüme ilk o zamanlar kavuşmuştum
Şimdi ise parmaklıklar ardından özgürlüğe baktığım gibi,
Savrulurdu rüzgara dağılan düşlerim
Şimdi nedense kapana kısılmış gibiler
Kelimelerin bittiği yerdedir çocukluk hayallerim
Kırlangıçların olduğu,
ucu bucağı bilinmeyen bir yeşile dalar henüz yeşermemiş bedenim
telaşlanır bu çocukluğum büyüme edasında
bir oraya bir buraya savrulur
aklım bulutlardan yüksek uçan bir kuştur
tesellileri kumdan kaleler yaparak bulan bir kahramandır
fetheder her bir yanını yürekli askerleriyle
kifayetsizdir çocukluğuma yakışan hayaller
şimdi ise uzakta yapayalnız ölmekteler..