Salıncak Şiiri - Turna Sarıkaya

Bir ihtiyar gibi artık
benim gönül salıncağım,
kurak topraklar misali susamış.
Omzunda biriktirdiği yük gönlünden aşmış,
ipi ha koptu kopacak bir salıncağa yüklemiş...

Bir bahtiyar gibi,
göğsünde saklı cevheri
bakırlaşmış bir özlem,
göz ucunda durmuş bir yelkovan.
Şimdi eksik bir gülümsemeyle,
geceye giydirdiğim hüzünle
yıldızlara eşlik ediyor;
manasını yitirmiş bir sevdanın son demleriyle...

Bütün umutları umutsuz etti,
gözümde büyüttüklerimin gönlüne yük oldu.
İçimde beslediğim duygular,
yolsuz yolculuğun son adımlarında
şimdi yüreğimde can çekişiyor.

Işığını yitirmiş,
topraksız mezarlar açtırıyor
yanı başındaki uzaklıklar...

Bitmiş ya da yitmiş bir sevgi değil
yaşayan ölülerin feryadı bu,
anlayacağın