Ayrılık vakti, gelip çattığında;
Mutsuzluğa uzanan kapı,
yavaşça aralanırmış.
uzaktan beliren mutsuzluk,
Hatırlarmısın bilmem, canım derdin.
Canımın canı, canımın içi derdin...
Şimdi ise, canıma can olan değilde,
Canımdan can alansın..
Canıma kast edensin.
Canımı mahvedensin.
Defol Git
Sana söz... sana söz...
Adını bir daha anmacağım.
Ellerimle yüreğimi kanata, kanata,
seni söküp çıkaracağım....
İNSAN...!
Ey insanlar!!
Gülelim, eğlenelim
Hiçbir şey olmamış gibi, günümüzü gün edelim.
Hatta gelin, bayram ilan edelim.
Geçmişin tozlu raflarında,
Sahipsiz şiir gibi yalnızlığım.
Tükenmişliğin hiçlik çukurunda,
Bir ben mi böyle yarım,
Bir ben mi böyle yaralı.
Kalmadı artık ne arayanım,
Zavallı kalbim, seni ne çok sevdi...
Yüreğimin sevgine ihtiyacı var . Kalemimin güzel sözlerine ihtiyaci var.
Kaç defa söküp atmaya çalıştım, yüreğimden bilmiyorum..
Kaç kez kalemimi kırdım bilmiyorum.
Defalarca oturup yazmaya baslamama rağmen, ben bittim.
Ama bu şiiri bitiremedim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!