Kişi bilmez ise kendi özünü
Yanlış yola ayak basar mı basar
Rastgele konuşur tartmaz sözünü
Ağzı dolu küfür kusar mı kusar
Zalim mazlumların hakkından gelir
Ben aşkın elinden divane oldum
Bu derdi çekerken gül gibi soldum
Tükeniyor sabrım yoktur umudum
Dert Haktan geliyor derman istemem
Yaralıyım amma Lokman istemem
İnsanadır benim sevdam
Diken bana gül görünür
Hor bakamam hiç kimseye
Her çiçekte bal görünür
İçtiğim aşkın şerbeti
Kibirliyse insanoğlu
Dal beğenmez kuş gibidir
Duygu yoksa yüreğinde
Mezarlıkta taş gibidir
Kendini bulur arayan
Suskun olanlara efendi derler
Hiç aklı başına gelmesin diye
Yüzüne bakıp da bir de överler
Aptal olduğunu bilmesin diye
Dünya nimetinden mahrum kalanlar
Seni sevdiğimden haberin olsun
Yanarım aşkınla gör beni beni
Ben neler çekerim eller ne bilsin
Zalim gecelere sor beni beni
Halden anlamadı sevdi yüreğim
Doğru söyleyince herkes kızıyor
Daha söylenmedik yalanlar varmış
Elalem uzayda fırfır geziyor
Çağın gerisinde kalanlar varmış
Geriye dönmezmiş yaydan çıkan ok
Coşkun sularda çağlasam
Gönülden gönüle aksam
Gam yemezdim darda kalsam
Bir dost bulsam hakikatlı
Belki gülecek bu yüzüm
Bülbül kesmez figanını
Gidip gülü saramadan
Cahil bilmez kendisini
Bir kamile varamadan
Kimse beni duymaz sağır
Artık umutlanmam boşu boşuna
Bütün umutlarım kırılmış gibi
Bir gün gülemedim kahpe dünyada
Şimdi yaralıyım vurulmuş gibi
Bir canım var o da olmaz olaydı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!