Saliha Öcal Şiirleri - Şair Saliha Öcal

Gecenin sessizliği,
Gürültülü kalemim,
Bağıran düşünceler,
Havalanan yapraklar,
İsli mürekkebim,
Dalgın gözlerim,

Baba,bu gün beni dinle ama bir başka.
Kızma kızına,hata bende değil karşımda.
Şu yürek ne belalar açıyor,gör bak başıma.
Sevemiyor saçma sapan,hisleri sağlamca.
Acı çekiyor,güya sevenin davranışlarında!

Az kaldı şu tepeyi aşarsam,
Fırtınalar sükunete erecek.
Ayağımı çıkarırsam girdaptan,
Bataklıklar kayaçlanacak.
Kalkıp tutunursam bastona,
Varacağım güvenle menzile.

Acil haber geldi bana nasipse yarın saat on birde.
Komplikasyonları düşünerek karar verin şifaniza.
Hacet ve şükür namazı eda edip girdim güvenle içeriye.
Yalnız mısın fısıltısı geçti kulak dibimde,duvarı aştı çıktı dışarıya.
Sevdiklerim var benim sayamadığınız kadar haber etmedim hiçbirine.
Meşguliyetlerini saymasinlar bana yara düşer bağrıma.

Neden her şey bu kadar mükemmel.
Nazarı olsun ama,bazı hal ve ahval.
Ne usta ne kalfa ne de çırak bilir.
Denk geldin mi üstadı oluyorsun bil.

Kitaplarla dostluğum yansıyor yoluma.

Biyolojik bağım değilsin,
Parmağına diken batsa hisseder ciğerim,
Ruhum uyanık uykusuz kalsan,
Üstün açıksa üşür bedenim.

Manevi bağım duygularına,

Bu ne hiddet bu ne celal ey rüzgâr;
Çarpıp duruyorsun kapı penceremi,
Öfkenle korkutuyorsun yüreğimi,
İğne ucu bulsan dalıyorsun içeri,
Söküyorsun hayallerimin köklerini,
Yerle yeksan ediyorsun sığınaklarımı,

Acımı ve acıtanımı unutturan deva,
Mutluluğu kendisiyle başlatan usta.

Korkudan titreyen bedenime mevzi,
Ölmek üzere olan ruhuna ölçülü terzi.

Birden yıkılmadı ev,tek tek düştü tuğlalar.
Her defasında balta yedi,hassas noktadan.
Morardı birbirine kenetli bağlantılar.
Basamıyordu acı akıyordu bağrından.

Çatlaklardan damlalar sızıyordu içine.

Emekle,ayağa kalk,yürü ve koş.
Büyük kaslardan küçük kaslara kalma boş.
Beyin jimnastiği yap ortada dolanma sarhoş.
Bir günün diğer gününle eşit olmamalı ey başıboş.
İlimle hemhal ol,eksiklerini artıya çevirirsen ne hoş.