Salih Sefer Şiirleri - Şair Salih Sefer

Masum doğdum sırtım kiri tutmadan
Ruhum cana geldi haram yutmadan
Ömrümün hilali güneş batmadan
Allah huzuruna yatar giderim

Hisseden kıssadan almayan dersi

Ergenekon yolum kalktık asyadan
Sesimiz yükseldi anadoludan
Damla damla düştük kafkas boyundan
Türke türkden başka arama dostu

Sendeki bensizlik
Bendeki sensizlik
Aşkım bitanem

Yanar için için
Yüreğimdeki ateş

Yetiştirdi annen seni bir kuzum diye
Koştun vatan nöbetine benim şehidim
Göğsünü siper ettin namusum diye
Şahadet mertebesine erdin ŞEHİDİM

Kara toprak sardı seni

Bazen pencereden ayın ışığı
Bazen karanlıkta bir mum ışığı
Derlerse sevdanın sefil aşığı
Sesisce boynumu büker giderim

Çilem kaynar kazan odunum keder

Nice yalın ayak yandı kızgın dağlarda
Lime lime çarıkları tozlu yollarda
Allah allah sedaları akar sularda
Eğilip suyundan birkez içmeden geçme

Unutmaki bir ağacı diktiğin yerde

Bir yaban güvercin çırptı kanadı
Çırrptı kanadını gür ister gibi
Biraz nazı vardı biraz inadı
Gönül yaylasından gül ister gibi

Gönül bahçesine geldi tünedi

Sular gibi duru aktın
Bir dönümcük yere sarktın
El götürdü sende baktın
Üzüldünmü hasan emmi

Yüklenenler katır katır

Esir ettim yıllarımı bak gözümde yaş Deme ardımda ağlayan garibim kaldı Yorgun düştüm bir bedende dediler şarhoş Enkaza dönüştü aşkım viranım kaldı Her akşam her sabah baykuşlar öten İki taşı yıkık duvar örenim kaldı Bir boşlukta döndüm döndüm görmüyorlar ki Sen kaderin kurbanısın demiyorlar ki Bir kuş gibi yaralıyım bilmiyorlar ki Ecel bekler son durakta trenim kaldı Beni alan tüm yıllara haykırmak için Biraz sitem biraz sesim nefesim kaldı Her gece matemim gönül ağadı Hasret zincirini kader bağladı Döktü yaprağını dilek ağacı Ardımda ağlayan sevenim kaldı Salih SEFER ANKARA

.......Aşkı bilen ümitlere sarılır
Ömrünün çırası sönüp kararır
.......Ecel çemberidir birgün kararır
Ahirete doğru yol alır gider

Aşk dediğin dar bir kafese benzer