Alışkındım yalnızlığa.
Kaderim gibiydi.
Gecenin karanlığında
Sönmüş bir mumu yakmaya çalışmak.
Gündüzün kalabalığından
Köşe bucak kaçmak,
Boğazın kokusunu solumuş
Bir İstanbul bebesi.
Belki birazda serserisi.
Anasının dizleri dibinden
Hiç ayrılmamış
Bakmaz.
Senden başka salkım saçağa…
Baksa da görmez bu gözler.
Kör olur, a’ma olur.
Gözler
Seni getirecek aşkın yolunu…
Yalnızlık mabedime el süren dilber
Gelişin yangınadır, haberde misin?
Ellerimde aşk kuşu, sinemde sevdan
Sevişim sonsuzadır, haberde misin?
Sen gidince solumaya başladım
Meyhanenin mey kokan havasını…
Şehrime karanlık çökünce
Birer ikişer yollanırdık
Mey babanın mey kokan meyhanesine…
Hayallere savuruyorum kalemimi
Ben halen aşk şiirleri yazıyorum...
Bakıyorum resimlerimize
Gözlerine, gözlerime
Ben halen aşk şiirleri yazıyorum...
Hükmünü yitirmişti
Veda etme zamanıydı düne…
Elimde şimdi
Sensiz geçen bir günün kanıtı...
Sensiz geçecek günün habercisi
Karşımda
Uyuyakalmıştı nöbetçiler
Baskın var diyen olmadı…
Tedbirsiz yakalanmıştım
Savaşmaya zaman kalmadı…
Bağlandı ellerim
Suya kattım sensizliğimi
Meze yaptım hasretlerimi
Bir gurbet
Birde sevda türküsü
Çalıyorum
Dinliyorum peşi peşine…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!