Salı Kadını Şiiri - Nimet Öner

Salı Kadını

Sessizliğin içinde göğsünü dik tutan kadına ithafen
Salı
ne Pazartesi’nin telaşı kadar gürültülü
ne de Çarşamba’nın pususuna benzer
Hep içinde bir çırpınış saklar
adını kimsenin bilmediği bir sabırdır Salı Kadını

Ev sessizdir
O sessizlikte yankılanır yılların yorgunluğu
Bir çay demliğinde ısıtır kendini
gözleri boşluğa takılı kalır
belki çocukluğuna
belki içinden hiç çıkamadığı o cümleye

Salı Kadını
sorulmamış soruların cevabıdır çoğu zaman
Kimseden beklemez
çünkü beklemek yaradır artık onda
Olmuş olanla barışan
Ve hâlâ içinde bir yerleri kanayan kadındır

Süslemez çok kendini
gülüşünü makyaj yapmaz yüzüne
çünkü onun ışığı
sabaha karşı edilen dualardadır
Kendi içini süsler
dökülmesin diye içindeki kırık aynalar

Salı Kadını’nın sesi
duvarlara çarparsa yankılanır
Kimse duymaz
O da bilir bunu
Ve yine de susmaz
Çünkü suskunluk onunla konuşan tek dostudur bazen

Ve bilir
yağmur hangi gün yağarsa yağsın
bir kadın
en çok kendi içinde ıslanır

Azra Nimet Öner