Salacak' Ta Bahar Şiiri - Samet Yıldırım 2

İnsan mutluluğa daha yakın hissediyor burada kendini
Çatlamış dudaklarına bir yudum su buluyor
Boğulmak üzereyken,
Gökyüzüne kavuşuyormuş gibi sanki
Alelacele yapmak istediğimiz işler
Yerini dingin koyu maviliğe bırakıyor
Çay, kahve, balık ekmek diye bağırılan ritüeller
Sevgililerin kollarına zorla bağışlanan kırmızı güller
Ötesini aratmıyor

İnsan mutlu olmak zorunda hissediyor burada kendini
Yüzmek beline havluyu sarmış ahbapların işi
Çevresindeki bütün sessizliklere meydan okur gibi
Duruyor öylece tekerli sandalyesindeki çekirdek satıcısı
Güneş batarken bir kalabalık daha çıkıyor ortaya
Işığa darılanların kalabalığı bu, haksız da sayılmazlar

“Boğaz çevresinde dolanıyor tekneler!”
“Geel! Geel!”
Gel diyor işinden arta kalan zamanı harcayanlara
Beyaz yakalılara, ensesi kalınlara
Cebindeki son bozukluklarını sayanlara
“Geel! Geel! ”
Ama gelirken martılara simit almayı
Ve şu söyleyeceklerimi de unutma sakın

Salacak bir şiir olsa elemle yazılırdı
Denizi onda tatmayanların bağrına kazınırdı
Gel diyor içimden bir ses kendini arayanlara
Gel, gel.