Sakladım Kendimi Şiiri - Hamit Atay

Sakladım Kendimi

Sakladım kendimi,
En çok seveceğim yerden kaçtım.
Bir söz söylesem belki kalırdı,
Ama sustum…
Çünkü sevmek cesaret isterdi,
Benimse sadece kalbim titriyordu, dilim değil.

Korktum…
Yan yana susarken bile uzak olmaktan,
Bir “gitme” diyemeyecek kadar
Kırılmış olmaktan korktum.
Kendime bile anlatamadım seni,
Başkası nasıl anlardı ki?

Gülüşüne dokunmadan sevdim seni,
İçimden,
Kimseler bilmeden.
Bazen adını andım sessizce,
Bazen hiç anmadım…
Çünkü andıkça daha da yanıyordum içten içe.

Ben kendimi sana sakladım,
Kimseye göstermedim en güzel yanımı.
Belki de senin için değil,
Sana rağmen kaldım yalnızlığımla baş başa.

Artık ne sen varsın,
Ne de ben o eski ben…
Ama hâlâ gözlerim,
Senin olmadığın yerlere bakmaya utanıyor.

Suçluyum Hakim Bey,
Ve şimdi bir kez daha itiraf ediyorum:
Ben sevmeyi,
Hep içimde yarım bırakanlardanım.
Şiir Hamit Atay 22.12.198