Anam anam, benim güzel anam,
Gözü elâ, sözü yağ- bal anam.
Gecemi seher eyleyen;
Kışımı bahar eyleyen,
Ak pürçekli güzel anam!
Tarih denen sahneye çıktın, görüldü nurlar
Adına ‘Türk’ dediler dayanmıyordu surlar
Hun, Göktürk, Uygur Sakalar daha niceleri
Kağanlar bilmezdi ne gündüz ne geceleri
Durmadan çalışırlardı zafer, huzur için
Fakat yurdunu terk etti pis kaypaklar için
“ Anamın ninesi Havva Anıl’ın dilince”
Kara bulutlar çöktü ülkemize
Bir haber geldi Ömer’ime,
Çanakkale’den.
-Prof. Dr. İsmail Görkem’e-
Dedim: Daim bana hoş geliyorsun!
Dedi: Sana daim hoş gelen nemdir?
Dedim: Heyecan, coşku veriyorsun.
Sensizlikten dalıyorum yine
Derin derin düşüncelere
Elimdeki sigara
Bitmek üzere
Yalnız odamda
Duman, kül ve ben
- Sevgili Anne ve Babacığıma -
Toplandı mı alimallah mahalle
Kimi sinirlenir, kimi memnun olur bu hale
İllâ da oyun der çocuk, dinlemez yaş-yağmur
Olmuştu hepsinin üstü-başı çamur.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!