Aşktan yüzümüz gülmedi diye
Allah'a bu isyan, bu sitem niye
Hepimize canı O verdi ise
Kulu günahkarsa Allah ne yapsın
Yakıp bütün aşkımı
Külü maziye gömdüm
Yaşanılan sevdayı
Seni kalbime gömdüm
Öyle günler geçirdim
Bu zalim sevdayı ben kendim seçtim
Bağrıma bastığım taştan kime ne
Uzaktan uzağa ben kendim sevdim
İçime döktüğüm yaştan kime ne
Bulmazdım bu kadar zalim birini
Boş yere yanmışım yıllardan beri
Demek ki yalanmış sevdiğin beni
Bir damla gözyaşı değmezmiş sana
Seni ben kendime kader sanmıştım
Bıktım artık her gün çile çekmekten
Hayattan usandım, candan usandım
Bana yalnız acı, ızdırap veren
Sevgiden usandım, candan usandım
Ben miyim dünyanın en şassız kulu
Hep böyle gururla gezerim sanma
Senin de boynunu bükenler olur
Her zaman ağlatıp ezerim sanma
Zulmüne karşılık verenler olur
O taştan yüreğin dağılır gider
Akşam olup gün batınca ufkumuzda
İpince bir sızı başlar içimde
Duman duman hasret yanar bağrımda
Canevimden vurur beni geceler
Kalmadı gönlümde taş üstünde taş
Toz duman olmuşum, yıkılmışım ben
Gir de bak gönlüme sanki bir savaş
Rabbim bu kulundan davacıyım ben
Ben böyle ağlarken o şimdi mutlu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!