Sakın seni seviyorum deme Şiiri - Murat ...

Sakın "seni seviyorum" deme, boşuna çabalama.
Bilmez miyim sevmediğini, değmez dilin damağına.
Vazgeçtim usulca, inan ki her zerrem,
İliklerime kadar hissetti o büyük derdi, o derin boşluğu.
​
Aşk dediğin o değil, anlayanı arar yetim yürek.
Seven yorulur, gider; sisli bir rüya gibi eser.
Ama anlayan kalır, yarama merhem olur,
O sessiz bakışlarda, hakikati gösterir.
​
Şimdi her şeyi bıraktım, hayatın o huzurlu akışına.
Ya akar bulur yolunu, bilinmez bir denize, yeni bir yuvaya.
Beklediğim en güzel son budur işte;
Ya da tıkandığı yerde, bir huzurla son bulur...
​
Öylece kalakaldım, ne ileri ne geri bir adım.
Şimdi duvarlar bile yorgun, sararmış bir hatıra sadece,
Boşlukta yankılanır sadece kırgın bir seda.
​
Oysa ne çok şeydi beklenen o bakışlardan,
Bir sıcaklık, bir tutunuş, köklü bir merhamet.
Fakat sen öğrettin; aşk, sadece geçici bir histen ibaret,
Anlamak ise, ruhu yuvaya döndüren en yüce bir sanat.
​
Bırak şimdi, yol kendiliğinden çizilsin sessizce.
Ne çaba var artık ne de eski fırtınalar.
Kalbim bir sessizliğe demir attı, sakinleşsin,
Gidenin ardından kalan tek şey,
Derin ve bilge bir an.
Biliyorum ki, en doğru başlangıç,
En büyük bitişten doğar, en saf haliyle.
​
Şimdi anladım ki, beklemek de bir eylemmiş meğer.
Ne kaçış ne kovalamaca; sadece durup dinlemek.
Kendi sesimi duydum sessizlikte; çok değerli, çok net.
Gidenler bir ders bıraktı, kalanlar bir emanet.
​
Ne arıyorum artık ne de zorluyorum hırçın suları,
Rüzgâr nereden eserse, yelkenim döner oraya.
Kaderime küsmek bitti, sarmış yeni umut omuzları,
Yeni bir güne uyanmak, yepyeni bir yola, huzurla.
​
Sevenler sevdiği kadar yaşar bu dünyayı,
Anlayanlar ise kalır, sonsuz gerçeğe şahit olur.
Benim hikâyem burada biter, bir veda busesiyle;
Çünkü en büyük sevgi, insanın kendinde bulduğu,
O duru ve kırılmaz Huzur ile başlar.
Ve bu huzur, tıkandığı yerde bile,
Mutlaka yeni bir yol bulur...