Sakın ha Şiiri - Baki Ortak

Sakın ha,
Benim seni sevdiğim kadar sevme…
Bu sevda bir yangın yeridir,
Ben alışığım küle, kor’a,
Senin yüreğin dayanmaz bu ağırlığa.

Ben seni içimde saklarım,
Kuytularda, kimsenin bilmediği bir yarada,
Her gece biraz kanar, sabaha doğru kabuk tutar,
Sonra sensizlik gelir, hepsini yeniden söker.

Sakın ha…
Benim kadar bağlanma,
Çünkü ben bağlanınca kopamayanlardanım,
Acıya bakıp “gel” diyen,
Kedere sarılıp “gitme” diye ağlayanlardan.

Ben seni öyle bir sevmişim ki,
Sanki adı konmamış bir kader gibi,
Gözlerin bir kapı,
Sözlerin bir eşik,
Her nefesin ömrümün başka bir çizgi.

Ama sen…
Sen sakın böyle sevme,
Senin ateşin beni bile yakar,
Ben yangını taşırım da
Senin tutuşmana dayanacak gücüm kalmaz.

Bu gönül yıllardır taşınan bir sızı,
Kırılmış bir dal,
Dağılmış bir gül yaprağı,
Bir ömrü avuçlarında saklayan bir çocuk kadar savunmasız…
Bil ki,
Ben seni seviyorsam,
Bu dünyada en güvenli yerim sendeymiş gibi.

Ama sen sakın ha…
Benim gibi derin sevme,
Benim gibi göze alma,
Benim gibi yanma.

Çünkü ben yanarsam küle dönerim,
Sen yanarsan ben tükenirim.
İşte bu yüzden,
Her dua gibi fısıldıyorum adını,
Her ağrı gibi içimde saklıyorum seni.

Ve şimdi…
Bu dizelerin sonunda,
Bu aşkın en karanlık, en aydınlık yerinde,
Bir imza düşer gönlün alnına—
Ateşle yazılmış, sevdayla mühürlenmiş bir imza…

Kul Ortak
…der bu gönül,
Ve seni böyle sever işte.

KUL ORTAK