Sakin göl Şiiri - Ahmet Suyadal

O kadar sessiz ve sakin ki bugün göl
Sonbahar olmasına rağmen yapraklar düşmüyor
Balıklar çok dipte kış uykusuna yatmış sanki
Güneş kırmızıya bürünmüş bugün
Gökyüzü zifiri karanlık
Daha düne kadar âşıklar geçerdi köprüden
Göz göze diz dize, mutluluk damlardı gözlerinden
Bugün günlerden Pazar
Ne mangal yakan var nede top oynayan çocuklar
O yosun kokulu göl akmıyor nedense
Tam ortasında toplamış çakıl taşlarını
Bakınca kendini göremiyor insan
Kuşların bile kanatları kırılmış sanki
Bırakıyor kendini gölün hüznüne
Açan tüm çiçekler solgun bugün
Gölün suyu can vermiyor bedenlerine
İsyanın göklere çıkışı sanki bugün
Yalnızlığın tırmanışı yıldızlara
Bir yanda sessiz sakin bir göl
Diğer yanda ruhu satılık bir adam
Birinin sakinliği mutsuzluk saçarken
Diğerinin korkuları ölümün kıyısında
Dokunsan uçacak umutları tepenin yamacından
Seslensen çığlıkları dibe vuracak sessizliğin kuyusundan
Dokunma der gibi pıhtılaşmış gözlerinin siyahı
Yıllanmış sakallarında bir yok oluş uzuyor
Kessen ağlayacak bıraksan yok olacak
Her şey o kadar sessiz sakin ki bugün
Göl sakin, rüzgâr sakin, ölüm sakin…